Ludzie sukcesu - Napoleon Hill.

Chciałbym zapoczątkować serię wpisów na temat osób które dzięki swojej ciężkiej pracy osiągnęły niebywałe sukcesy w życiu i stały się dla Was wzorek oraz motywatorem.

Napoleon Hill (ur. 26 października 1883, zm. 8 listopada 1970) – amerykański pisarz, prekursor nowoczesnego rodzaju pisarstwa znanego jako literatura osobistego sukcesu. Jego najsławniejsze dzieło Think and Grow Rich (Myśl i bogać się) jest jednym z bestsellerów wszech czasów. Prace Hilla poświęcone były badaniu mocy własnych przekonań i ich roli w odniesieniu sukcesu w życiu. Jego słynne motto brzmi: „Co umysł ludzki potrafi wymyślić i w co uwierzy, tego potrafi także dokonać”.
Hill koncentrował się na ukazywaniu jak powstają osiągnięcia i jaka jest formuła na to, aby sukces był w zasięgu przeciętnego człowieka.
Życie i twórczość
Napoleon Hill urodził się w ubogiej, jednoizbowej chacie w miasteczku Pound w stanie Virginia. W wieku lat 15 Hill zaczął pisać do lokalnej gazety jako „reporter z gór”. Zarobki przeznaczał na naukę w szkole
prawniczej, ale nie wystarczały mu i musiał zrezygnować z tej szkoły. Punktem zwrotnym w jego karierze było spotkanie z Andrew Carnegie – przemysłowcem i miliarderem, [fundatorem m.in. słynnej (Carnegie Hall). Hill pisał serię artykułów o sławnych ludziach i otrzymał zadanie przeprowadzenia wywiadu z Andrew Carnegie, który w tym czasie był jednym z najpotężniejszych ludzi świata. Carnegie uważał, iż proces osiągania sukcesu można przedstawić w jakiejś prostej formule, którą przeciętny człowiek mógłby zastosować, aby sukces osiągnąć. Carnegie zlecił Hillowi przeprowadzenie wywiadów z ponad 500 osobami, kobietami i mężczyznami, aby odkryć tę formułę sukcesu. Za tę pracę Hill nie otrzymywał wynagrodzenia; Carnegie dostarczał mu jedynie listy polecające. Jednak dzięki niej Hill poznał i rozmawiał z plejadą najbogatszych, najpotężniejszych i najsłynniejszych ludzi swoich czasów. Nazwiska wielu z nich są znane również nam dzisiaj: Thomas Edison, Alexander Graham Bell, George Eastman, Henry Ford, Elmer Gates, John D. Rockefeller, Sr., Charles M. Schwab, F.W. Woolworth, William Wrigley Jr., John Wanamaker, William Jennings Bryan, Józef Stalin, Theodore Roosevelt, William H. Taft, Woodrow Wilson, Charles Allen Ward and Jennings Randolph. Opisy spotkań z tymi ludźmi i analizę ich drogi do sukcesu można znaleźć na stronnicach książek Hilla.

Zadanie to trwało ponad 20 lat, w którym to czasie Hill awansował najpierw na doradcę pana Carnegie, a następnie był także doradcą dwóch prezydentów USA: Woodrow Wilson i Franklin Roosevelt. Ta ogromna praca dała w wyniku Filozofię Sukcesu – formułę dojścia „od biedy do dostatku” – opublikowaną po raz pierwszy w 1928 roku jako kurs do samodzielnej nauki zatytułowany „Prawa Sukcesu”. Była to pierwsza pozycja tego rodzaju w literaturze światowej, chociaż zdecydowanie nie ostatnia. Formułę tą Hill doskonalił i wydawał w kolejnych kursach samodzielnej nauki aż do roku 1941. Hill uważał, że Sukces jest sprawą nadrzędną i że to właśnie jemu Amerykanie zawdzięczają dobrobyt, jakim cieszyli się przez prawie dwa stulecia. On także pierwszy przedstawił ideę „Określonego Celu Głównego” jako wyzwanie dla czytelników, ponieważ uważał, iż 98% ludzi nie ma twardych przekonań i już sam ten fakt stawia sukces poza ich zasięgiem.

Książki Hilla nadal sprzedają się w milionach egzemplarzy, co dowodzi, że współcześni Amerykanie równie żywo interesują się dojściem do sukcesu jak pokolenia przed nimi. W swoich utworach Hill poruszał wiele kontrowersyjnych tematów, jak rasizm, niewolnictwo, ucisk, porażka, rewolucja, wojna i bieda. Twierdził, że na przekór tym przeciwnościom, zadaniem każdego Amerykanina jest wytrwać, a potem odnieść sukces.
Niektórzy ze współczesnych nauczycieli filozofii sukcesu również używają formuły zalecanej przez Hilla dla poszerzenia naszej wiedzy o rozwoju osobistym. Na przykład Douglas Vermeeren przeprowadził wywiady z 400 osobami spośród najwybitniejszych i najbardziej dziś znanych na świecie, według wzoru Hilla. Vermeeren rozszerzył pracę Hilla, dodając osoby i okoliczności wówczas niedostępne. Na przykład włączył do swoich badań sławne postacie showbiznesu, sportowców, przedsiębiorców internetowych, gigantów marketingu, itd.

Vermeeren stwierdził, że właśnie badając kategorie, które nie istniały w czasach Hilla możemy stwierdzić, jak ważna, dokładna i przydatna była jego praca. To nowe badanie pokazuje jasno, że praca Hilla stosuje się do wszystkich pokoleń i rzeczywiście jest ponadczasowa.

Życzę sukcesów ;)